نحوه کامپوزیت دندان

روکش های کامپوزیت بهترین راه حل برای زیبایی طرح لبخند می باشند. با کمک روکش های کامپوزیت می توان عیوبی همچون بدرنگی و زردی دندان ها،  لب پریدگی و شکستگی های جزئی را برطرف نمود. در ادامه ی مطلب قصد داریم در خصوص نحوه کامپوزیت دندان صحبت نماییم و مراحل آن را نام ببریم:

نحوه ی کامپوزیت دندان سپیدنت

نحوه ی کامپوزیت دندان به این شکل است که در ابتدا انتخاب رنگ کامپوزیت انجام می شود. کامپوزیت های دندان در رنگ ‌های متنوعی وجود دارند و هر فردی باید از قبل رنگ موردنظر خود را انتخاب نماید. رنگ کامپوزیت ونیر باید با رنگ پوست و مو تطابق داشته و کاملا هماهنگ باشد تا زیباتر جلوه نماید.  دندانپزشک از کتابچه راهنمای خود که شامل نمونه ‌هایی مختلف از رنگ‌های کامپوزیت است برای کمک به انتخاب رنگ توسط بیمار استفاده می ‌کند تا رنگی را انتخاب کند که نزدیک ‌ترین تطابق را با رنگ دندان‌ های بیمار داشته باشد.

مرحله ی دوم: آماده سازی و تمیز کردن دندان ها

اگر سطح دندان‌ تمیز و بدون جرم نباشد نمی ‌توان روکش های کامپوزیت را قرار داد به همین علت قبل از قرار دادن روکش های کامپوزیت، دندانپزشک دندان ‌های شما را پولیش می ‌کند تا هر گونه جرم و پلاک دندانی را از روی آن ها برداشته شود. این آماده ‌سازی به لایه مینای دندان نفوذ کرده و عاج یا لایه زیرین دندان ظاهر می‌ شود.

مرحله ی سوم: متخلخل کردن سطح دندان با اسید

پس از تمیز کردن و آماده سازی دندان ها نوبت به متخلخل کردن سطوح دندان به کمک  ماده اسیدی دندان است . ماده اسیدی دندان به صورت ژل است که در قالب‌های سرنگی کوچک موجود است. این ژل‌ به طور معمول حاوی 30 تا 40 درصد اسید فسفریک است و بر روی دندانی که قرار است کامپوزیت شود ریخته می‌شود. این ژل اسیدی به مدت 15 ثانیه بر روی سطح دندان گذاشته و سپس بطور کلی از روی دندان شسته می‌ شود. پس از پاک کردن ژل، اکنون سطح دندان کاملا  آماده کامپوزیت است.

 

مرحله ی چهارم: گذاشتن کامپوزیت ونیر بر روی دندان

در این مرحله، دندانپزشک ماده کامپوزیت را با استفاده از یک برس کوچک یا اپلیکاتور روی سطح متخلخل شده ی دندان اعمال می کند. برای آنکه اطمینان حاصل شود که ماده کامپوزیتی دندان به شکل یک لایه نازک بر روی کل دندان و سطوح آن پخش شده است گاهی اوقات  به آرامی بر روی دندان باد دمیده می ‌شود.

مرحله ی پنجم: پولیش کامپوزیت دندان

پس از آنکه ماده کامپوزیت بر روی دندان قرار گرفت، دندانپزشک پرتو نوری با طول موج خاص را بر روی آن می‌ تاباند.نور یکی از این واحدها به رنگ آبی است و کاتالیزور را در ماده کامپوزیت فعال می‌ کند و موجب سخت شدن آن می ‌شود. معمولا مدت زمان تابش نور بر روی کامپوزیت دندان حدود 10 تا 20 ثانیه خواهد بود. پس از آن اکنون می ‌توان گفت که کامپوزیت ونیر سپیدنت اولیه ‌ای برای دندان ایجاد شده است.

 مرحله ی ششم: ترمیم و گذاشتن ماده کامپوزیتی دندان

پس از آن که باندینگ اولیه با سطح دندان ایجاد شده است از طریق ماده کامپوزیتی اکنون لایه ‌های پی در پی کامپوزیت دندانی به دندان اضافه می ‌شود تا شکل و حجم مورد نیاز برای ترمیم دندان فراهم شود. با افزودن و تنظیم هر یک از این لایه‌ ها، یک پیوند شیمیایی با لایه ‌های کامپوزیت که قبلا بر روی دندان قرار داده شده ‌‌اند ایجاد می ‌شود. کامپوزیت دارای استحکام زیادی است. دندانپزشک آن را در قسمت‌های کوچک بر روی دندان می‌گذارد و به آرامی هر یک از آنها را بر روی جای خود با برس می‌مالد تا زمانی که بخشی از ترمیم در حال ساخت از شکل مورد نیاز برخوردار باشد.

مرحله ی هفتم: فرم ‌دهی کامپوزیت

پس از آن که دندانپزشک از موقعیت کامپوزیت ونیر دندان رضایت کامل داشت به کمک همان نور قبلی تنظیمات اولیه را انجام می ‌دهد. معمولا مدت زمان لازم برای تابش پرتو نور چیزی حدود 10 تا 40 ثانیه و در برخی از موارد احتمالا بیشتر است.